Παρακολουθήστε με υπότιτλους στο YouTube.

Υπότιτλοι

Άν έχετε μία Βίβλο,
παρακαλώ ανοίξτε τη και βρείτε
το ο κεφάλαιο του Μάρκου, Ευαγγέλιο του Μάρκου κεφάλαιο
και ξέρω πως προσευχηθήκαμε πολύ σήμερα
όμως θα ήθελα να προσευχηθώ ξανά
Πατέρα,
ο Λόγος σου μας λέει ότι το όνομά σου είναι ένας ισχυρός πύργος
και οι δίκαιοι καταφεύγουν σ' αυτόν και σώζονται
Πατέρα, οι συντριμμένοι τρέχουν σ' αυτόν και σώζονται
όσοι έχουν κάποια αναπηρία,
όσοι είναι πληγωμένοι,
όσοι είναι μόνοι,
εμείς τρέχουμε σ' αυτόν και σωζόμαστε.
Πατέρα, μακάρι ο λόγος σου να είναι αυτός ο ισχυρός πύργος.
Μακάρι το όνομά σου να είναι αυτός ο ισχυρός πύργος εδώ σήμερα,
καθώς ολοκληρώνουμε αυτό το πολύ σημαντικό συνέδριο,
μακάρι το όνομά σου να υψωθεί μέσα απ' αυτή τη φωνή,
προσεύχομαι στο όνομα του Ιησού, Αμήν.
Περίπου ένα μήνα πριν,
καθώς άρχισα να εμβαθύνω στην προετοιμασία γι' αυτό το συνέδριο
άρχισα να αισθάνομαι λίγο άβολα.
Είμαι λίγο έξω απ' την ασφαλή μου περιοχή, εδώ.
Άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν
να βρίσκομαι σ' αυτό το περιβάλλον και να φοράω αυτά τα ρούχα
- χρειάστηκε να βγάλω αρκετές φορές αυτό το σακάκι σήμερα-
και να κάθομαι για φαγητό με τους ομιλητές
και να μιλάμε για θεολογικά θέματα
και να συζητώ σε υψηλό επίπεδο μ' αυτούς τους ομιλητές
και μετά σκέφτηκα πόσο δύσκολο θα ήταν
να κάθομαι σ' αυτήν εδώ τη σκηνή με τον πάστορα John Piper
και τον Mark και τη Nancy
και να απαντώ σε βαθιές και δύσκολες ερωτήσεις ενός συντονιστή
για το αγαθό σχέδιο του Θεού σχετικά με την αναπηρία
και επικοινώνησα με τον John, του έστειλα ένα e-mail
και είπα "Μπορείτε να μου δώσετε αυτές τις ερωτήσεις από πριν;"
και εκείνος απάντησε "Όχι. Δεν δουλεύουμε έτσι.
Το Άγιο Πνεύμα θα κινηθεί με το δικό του τρόπο." [Γέλιο από τους ακροατές]
Και είπα
"Αυτό δε με βοήθησε να αισθανθώ καλύτερα, καθόλου."
Και μετά έμαθα ότι θα μιλήσω τελευταίος.
Ότι δηλαδή θα μιλήσω μετά από ανθρώπους με τόσο εξειδικευμένες γνώσεις
ότι θα μιλήσω μετά από τόσο έμπειρους ανθρώπους
και ότι θα μιλήσω μετά από την Krista Horning και την τόσο δυνατή μαρτυρία της
και τότε άρχισα να αισθάνομαι πραγματικά πολύ άβολα.
Και μετά, λίγο πριν έρθουμε εδώ
σκέφτηκα κάτι που με βοήθησε
και μου έδωσε θάρρος να σταθώ εδώ μπροστά σας σήμερα το βράδυ
αν και δεν αισθάνομαι άνετα
και ήταν αυτό:
Κανένας μας δε βρίσκεται εδώ αυτό το βραδινό επειδή αισθάνεται άνετα.
Αυτό δεν είναι ένα άνετο συνέδριο, σωστά;
Δεν είναι ένα απ' αυτά τα άνετα συνέδρια.
Αν ήταν, θα χρειαζόμασταν ένα μεγαλύτερο χώρο, σωστά;
Θα χρειαζόμασταν ένα στάδιο ή κάτι άλλο για να χωρέσει όλος ο κόσμος.
Αυτό δεν είναι ένα άνετο συνέδριο.
Εμείς δεν είμαστε άνετοι άνθρωποι.
Δεν υπάρχει τίποτα άνετο σχετικά με την αναπηρία.
Άρα είμαστε στην ίδια κατηγορία, σωστά; Ναι!
Δεν είναι καθόλου άνετο να μεγαλώνεις ένα παιδί
με σοβαρή αναπηρία,
πράγμα για το οποίο θα σας μιλήσω εδώ αυτό το βράδυ.
Από τη μεριά ενός πατέρα δεν είναι καθόλου άνετο
να...μετράει τη σωστή δόση στα φάρμακα
και να μαλώνει με τους γιατρούς και να λογομαχεί με τους υπεύθυνους στο σχολείο
και να πηγαίνει σε αναρίθμητα και ατελείωτα Εξειδικευμένα Εκπαιδευτικά Προγράμματα.
Αμήν; [Το ακροατήριο: Αμήν]
Ναι!
Δεν είναι καθόλου άνετο να δέχεσαι τα επίμονα βλέμματα
και την κριτική κάποιων αμήχανων ανθρώπων όταν το παιδί σου
κάνει μια παράξενη χειρονομία ή έναν παράξενο θόρυβο
ή ακόμα χειρότερα βγάζει μια παράξενη μυρωδιά. Ναι.
Δεν είναι καθόλου άνετο
να προσπαθείς να συγκρατήσεις ένα μπερδεμένο και επιθετικό παιδί
μέσα στο πάρκινγκ του Walmart
καθώς οι άλλοι περνούν από δίπλα σου και αναρωτιούνται αν πρέπει να καλέσουν την αστυνομία για να σε μαζέψει
ή αν πρέπει να καλέσουν την αστυνομία για να σε βοηθήσει, ή να σε βοηθήσουν εκείνοι.
Δεν είναι καθόλου άνετο να αλλάζεις την πάνα ενός έφηβου
σε μια δημόσια τουαλέτα
ενώ οι άνθρωποι περιμένουν απ' έξω θυμωμένοι και ανυπόμονοι επειδή αργείς.
Δεν υπάρχει τίποτα άνετο σχετικά με την αναπηρία.
Δε βρισκόμαστε εδώ επειδή είμαστε άνετοι
αλλά επειδή θέλουμε να ανακουφιστούμε.
Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκομαι εγώ εδώ
και ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για σας.
Ο λόγος είναι για να αισθανθούμε πιο άνετα και όταν χρησιμοποιώ τη λέξη "άνεση"
θέλω να τη χρησιμοποιώ με την έννοια που της δίνει η Βίβλος και όχι ο κόσμος .
Δε θέλω να σκέφτεστε μια άνετη πολυθρόνα
μπροστά από μία μεγάλη τηλεοπτική οθόνη ή μια αιώρα που κουνιέται στη σκιά
ή μια ξαπλώστρα πάνω στην άσπρη άμμο στην παραλία
με τα πόδια σας μέσα στα δροσερά γαλανά νερά του ωκεανού.
'Οσο ελκυστικά και αν σας ακούγονται αυτά
δεν είναι αυτή η βιβλική περιγραφή της άνεσης
και δεν είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε να αισθανθείτε άνετα μ' αυτό τον τρόπο.
Η βιβλική περιγραφή για την άνεση,
η εικόνα που η Βίβλος σκιαγραφεί για τη λέξη "άνεση" είναι ένα φρούριο
και η πόρτα ανοίγει και ο Σωτήρας μας καλεί να μπούμε μέσα
και εμείς μπαίνουμε και στεκόμαστε στη σκιά Του
ενώ οι θύελλες ορμούν ολόγυρα και τα κύματα χτυπούν την πόρτα
και το φρούριο παραμένει ισχυρό.
Επειδή αυτή η "άνεση" είναι ο Λόγος του Θεού.
Και αυτόν το Λόγο έχουμε κι εμείς εδώ σήμερα.
Και είναι επίσης πολύ σημαντικό να καταλάβετε
ότι δεν έχετε έρθει εδώ για να παρηγορηθείτε με σκοπό να γίνετε άνετοι.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτός ο σκοπός μας.
Έχουμε ήδη πάρα πολλούς άνετους Χριστιανούς σ' αυτόν τον κόσμο.
Έχουμε πάρα πολλούς άνετους γονείς,
έχουμε πάρα πολλούς άνετους πάστορες.
Αντίθετα, εσείς δεν είστε εδώ για να παρηγορηθείτε ώστε να γίνετε άνετοι.
Έχετε έρθει εδώ για να παρηγορηθείτε
με σκοπό να αποκτήσετε τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να παρηγορήσετε κι εσείς άλλους.
Γι΄ αυτό το λόγο είστε εδώ.
Και απευθύνομαι ιδιαιτέρως στους γονείς που είναι εδώ αυτό το βράδυ.
Στους γονείς που αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση εδώ και καιρό.
Δε μοιάζετε με κανέναν άλλο πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη,
γιατί μπορείτε να πάτε στο θάλαμο ενός νοσοκομείου
ή σε κάποια αίθουσα συμβουλευτικής
ή σε μια αίθουσα επειγόντων περιστατικών
ή σε μια αίθουσα αναμονής
ή σε ένα σαλόνι
και να μοιραστείτε την παρηγοριά του Θεού
με κάποιους νέους γονείς που μόλις πριν από λίγο πήραν τη διάγνωση για τη δική τους περίπτωση.
Αυτό μπορείτε να το κάνετε εσείς και κανένας άλλος.
Αυτή είναι η διακονία στη Β' Κορινθίους, κεφάλαιο , εδάφια μέχρι :
"Ευλογημένος να 'ναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
Πατέρας που μας ελεεί και Θεός που μας δίνει κάθε είδους ενίσχυση.
Αυτός μας ενισχύει σε κάθε μας θλίψη...
Γιατί;
Για να μπορούμε κι εμείς να ενθαρρύνουμε όσους περνούν κάθε είδους θλίψη
με τον ίδιο τρόπο που μας ενισχύει ο Θεός."
Πολλοί από σας βρίσκεστε εδώ γι' αυτό το λόγο.
Και για να σας βοηθήσω να παρηγορηθείτε
θα σας πω μια ιστορία.
Κυρίως αυτό κάνω.
Πιο πολύ λέω ιστορίες παρά κηρύττω.
Η ιστορία που θέλω να σας πω αυτό το βράδυ
μιλάει για έναν πατέρα και τον ανάπηρο γιο του οι οποίοι αντικρύζουν
τη μεγαλοπρέπεια του Θεού μέσα στην κοιλάδα της αναπηρίας.
Στην πραγματικότητα,ο τίτλος, ή το θέμα, που μου ανέθεσαν γι' αυτό το συνέδριο
ήταν "Πώς να μεγαλώνεις ένα παιδί όταν η καρδιά σου είναι μονίμως συντριμμένη."
Στο οποίο θα απαντούσα ότι ο μόνος τρόπος
να μεγαλώνεις ένα παιδί όταν η καρδιά σου είναι μονίμως συντριμμένη
είναι να έρθεις αντιμέτωπος με τη μεγαλοπρέπεια του Θεού μέσα στην αναπηρία του παιδιού σου
ή τη δική σου αναπηρία ή την αναπηρία της οικογένειάς σου.
Ελπίζω να το καταλάβετε αυτό απόψε.
Ελπίζω να το καταλάβετε, γιατί η ιστορία
που ο Θεός έχει γράψει για σας δεν αφορά την αναπηρία.
Περιλαμβάνει την αναπηρία
αλλά δεν αφορά την αναπηρία.
Η ιστορία που ο Θεός έχει γράψει για σας
αφορά τη δόξα Του,
αφορά το Ευαγγέλιό Του,
αφορά την αγαθότητά Του
και το έλεός Του
και την ελπίδα Του.
Και ο συμπρωταγωνιστικός ρόλος σας σ' αυτή την ιστορία
είναι να αντικρύσετε τη μεγαλοπρέπεια του Θεού
και να μείνετε έκθαμβοι με τρόπο που όχι μόνο αλλάζει
τη δική σας άποψη για την αναπηρία και τη δική σας ζωή
αλλά και άλλων ανθρώπων την άποψη και τη ζωή.
Και έτσι, έχω την τιμή και το προνόμιο να περπατήσω μαζί σας μέσα απ' αυτή την κοιλάδα απόψε.
Γυρίστε στο ο κεφάλαιο του Μάρκου, η ιστορία αρχίζει στο εδάφιο
του ου κεφαλαίου του Μάρκου. Στην πραγματικότητα η ιστορία ξεκινάει στο εδάφιο ,
αλλά θα αφήσω τα πρώτα εδάφια και θα ξεκινήσω από το εδάφιο .
Το εδάφιο λέει: "Και καθώς αυτοί κατέβαιναν από το βουνό..." "Καθώς αυτοί κατέβαιναν από το βουνό..."
Η αντωνυμία "αυτοί" στο ο κεφάλαιο του Μάρκου, εδάφιο , αναφέρεται φυσικά
στον Πέτρο, τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη και τον Ιησού οι οποίοι κατέβαιναν από το βουνό της Μεταμόρφωσης
όπου ο πιο στενός κύκλος των μαθητών έγιναν μάρτυρες μιας εμπειρίας
ενδεχομένως της πιο συνταρακτικής εμφάνισης του Ιησού, εκτός από την Ανάσταση και τη Δεύτερη Έλευση.
Φανταστείτε, αν μπορείτε, πρώτα απ' όλα να σας διαλέγει ο Ιησούς για μαθητή
και έπειτα να σας διαλέγει για το στενότερο κύκλο των φίλων του
οι οποίοι θα Τον ακολουθήσουν στην κορυφή εκείνου του βουνού
και ίσως θα ανηφορίσουν μαζί Του το βουνό με τέτοιο τρόπο
και τόσο πολύ κοντά του ώστε να μπορούν να δουν τις σταγόνες του ιδρώτα πάνω στο μέτωπό Του
καθώς προσπαθούσε να ανέβει στο λόφο.
Να είστε τόσο κοντά στον Ιησού ώστε να αισθάνεστε το χέρι Του
να πιάνει το δικό σας και να σας στηρίζει στο χείλος του γκρεμού για να ανεβείτε στην κορυφή εκείνου του βουνού.
Ή να περπατάτε με τον Ιησού τόσο κοντά και με τόσο οικείο τρόπο
ώστε να μπορείτε σχεδόν να αισθανθείτε την αναπνοή του
καθώς εισέπνεε το οξυγόνο και εξέπνεε το διοξείδιο του άνθρακα
που ο Ίδιος δημιούργησε όπως διαβάζουμε στο κεφάλαιο της Γένεσης.
Και φανταστείτε να αποκτάτε μια τέτοια εικόνα μέσα απ' την αιωνιότητα
καθώς βλέπετε για μια μόνο στιγμή τη δοξασμένη μεγαλοπρέπεια του Ιησού
και μια σκιά της αναστημένης ύπαρξης πιστών ανθρώπων όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας
και μετά να παίρνετε τη διαβεβαίωση για όλα αυτά μέσα από την ολοκάθαρη, αλάνθαστη, ευδιάκριτη φωνή του Θεού Πατέρα που έλεγε
"Αυτός είναι ο Υιός μου. Αυτόν να ακούτε."
Και έπειτα να κατεβαίνετε απ΄ αυτό το πνευματικό ύψος,
μέσα σε μια κοιλάδα όπου η δόξα του Θεού θα φαίνεται
το ίδιο λαμπρή.
Όμως δε φαίνεται αυτή η δόξα μέσα στην κοιλάδα. Είναι σκοτεινά εκεί κάτω τώρα.
Και υπάρχουν άνθρωποι που πονούν στους πρόποδες αυτού του βουνού.
Υπάρχει ταλαιπωρία και σύγχιση μέσα στην κοιλάδα.
Υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρή αναπηρία μέσα στην κοιλάδα,
όμως η δόξα του Θεού θα φανεί
τόσο λαμπερή μέσα στη σκοτεινιά της αναπηρίας στην κοιλάδα
όσο φάνηκε και μπροστά στα μάτια των έντρομων μαθητών στην κορυφή εκείνου του βουνού.
Και πιστεύω, πιστεύω πως αυτή είναι
και η ουσία του αγαθού σχεδίου του Θεού σχετικά με την αναπηρία.
Φαίνονται όλα σκοτεινά, γονείς.
Φαίνονται τρομακτικά, ποιμένες.
Συχνά φαίνεται σαν ο Θεός να είναι απόμακρος ακόμα και αδιάφορος, μερικές φορές,
όλοι εσείς που παλεύετε με μια μόνιμη αναπηρία, πόνο και βάσανα.
Όμως όταν τραβιέται η κουρτίνα της κατάστασης που ζούμε,
βλέπουμε τον Ιησού με στρατηγικό και κυριαρχικό τρόπο να διαμορφώνει και να σχεδιάζει και να χρησιμοποιεί
ακόμα κι αυτές τις σκοτεινές ώρες,
θα έλεγα ιδιαίτερα αυτές τις σκοτεινές ώρες,
για να έρθει όσο το δυνατόν πιο κοντά σε μας
τόσο κοντά ώστε να μπορούμε νε δούμε τις σταγόνες του ιδρώτα πάνω στο μέτωπό Του
καθώς προσπαθεί να δουλέψει μέσα στη ζωή μας.
Τόσο κοντά ώστε να μπορείτε να αισθανθείτε το χέρι Του να πιάνει το δικό σας
και να σας στηρίζει στην άκρη του γκρεμού καθώς περπατάτε στη ζωή
και σχεδόν τόσο κοντά μια καθαρή μέρα
όταν δε φυσάει, το έχω πειραματιστεί αυτό,
ώστε να αισθάνεστε την αναπνοή Του,
καθώς αγγίζει με την πνοή της χάρης Του όλη σας την οικογένεια.
Και αυτό που θα δούμε στο ο κεφάλαιο του Μάρκου είναι
ότι η δόξα του Χριστού δε μειώνεται μέσα στον πόνο,
δε μειώνεται μέσα στην αναπηρία,
αλλά μεγενθύνεται μέ τρόπο τέτοιο που πάρα πολύ λίγοι άνθρωποι το βιώνουν.
Όπως λέει ο Lecrae "Εμείς είμαστε οι τυχεροί."
Στο εδάφιο διαβάζουμε:
" Και όταν ήρθαν στους υπόλοιπους μαθητές,
δηλαδή ο Ιησούς μαζί με το στενότερο κύκλο των μαθητών
καθώς κατεβαίνουν από το όρος της Μεταμόρφωσης,
είδαν πολύ κόσμο γύρω τους
και γραμματείς να συζητούν μαζί τους.
Αμέσως, μόλις όλος ο κόσμος είδαν τον Ιησού,
έμειναν έκθαμβοι κι έτρεχαν όλοι να Τον χαιρετήσουν."
Εδώ βρίσκεται η πρώτη πρακτική και θεολογική εφαρμογή
για να μεγαλώσεις ένα ανάπηρο παιδί όταν η καρδιά σου είναι διαρκώς συντριμμένη.
Είναι πραγματικά βαθύ, είναι κατ' εξοχήν θεολογικό.
Είσαστε έτοιμοι;
Τρέξτε στον Ιησού.
Αυτό είναι!
Ίσως σκέφτεστε: "Δε θά 'πρεπε να είναι κάπως πιο δύσκολο;
Δε θά 'πρεπε να είναι κάπως πιο βαθύ; Δε θά 'πρεπε να είναι πιο θεολογικό απ' αυτό;"
Τρέξτε στον Ιησού με το πιο απελπιστικό σας σενάριο.
Τρέξτε στον Ιησού με το πιο απελπιστικό σας σενάριο.
Ποιο είναι το απελπιστικό σενάριο το οποίο συναντούμε στα εδάφια έως ;
Κάποιοι από τους μαθητές ανεβαίνουν στην κορυφή ενός βουνού με τον Ιησού
για να ζήσουν από κοντά τη δόξα του
και κάποιοι από τους μαθητές πρέπει να μείνουν στην κοιλάδα
και προφανώς όσοι έμειναν στην κοιλάδα
θεράπευαν κάποιους ανθρώπους στο όνομα του Ιησού
και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ένας συγκεκριμένος πατέρας με έναν συγκεκριμένο ανάπηρο γιο εμφανίζεται
και ζητάει να θεραπεύσουν το γιο του.
Και οι μαθητές προφανώς ακουμπούν τα χέρια τους πάνω στο αγόρι,
όπως έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν,
και έχει φέρει αποτέλεσμα πολλές φορές στο παρελθόν
και δε γίνεται τίποτα.
Και έτσι λένε όλες τις λέξεις που έχουν πει στο παρελθόν
και έχουν φέρει αποτέλεσμα πολλές φορές στο παρελθόν
και δε γίνεται τίποτα.
Και κάνουν όλες τις κινήσεις που έχουν κάνει στο παρελθόν
και έχουν φέρει αποτέλεσμα πολλές φορές στο παρελθόν και δε γίνεται τίποτα.
Και οι θρησκευτικοί αρχηγοί είναι εκεί εκείνη τη μέρα,
εμφανίζονται πάντα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή,
πιέζοντας τους μαθητές,
παρακολουθώντας, ίσως χλευάζοντας, ίσως ακόμα βομβαρδίζοντάς τους με ερωτήσεις.
"Σας το είχαμε πει ότι αυτοί οι τύποι ήταν απατεώνες.
Σας το είχαμε πει ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο αληθινός Μεσσίας.
Αν ο Ιησούς ήταν ο αληθινός Μεσσίας και αυτοί ήταν οι οπαδοί του,
θα μπορούσαν να το κάνουν καλά αυτό το αγόρι.
Όμως τώρα βλέπετε ότι τα λόγια τους δεν έχουν δύναμη και η πίστη σας δεν έχει καμιά ελπίδα."
Έχετε αισθανθεί ποτέ έτσι μετά από μια επίσκεψη στο γιατρό;
Ή μετά από μια συνάντηση ενός Εξειδικευμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος;
Ναι.
Οι μαθητές ιδρώνουν, οι θρησκευτικοί αρχηγοί κοροϊδεύουν
και ο πατέρας αμφιβάλλει αν κάτι απ' όλα αυτά είναι αληθινό.
Όλα πάνε στραβά.
Και τότε, ακριβώς πάνω στην ώρα,
και αν πιστεύετε στην κυριαρχία του Θεού,
όπως κι εγώ πιστεύω στην κυριαρχία του Θεού,
ξέρετε ότι ήταν ακριβώς πάνω στην ώρα,
εμφανίζεται ο Ιησούς.
Και τι γίνεται;
Όλοι τρέχουν στον Ιησού.
Οι μαθητές χρειάζονται δύναμη για θεραπεία
και έτσι τρέχουν στην πηγή αυτής της δύναμης. Τρέχουν στον Ιησού.
Οι θρησκευτικοί αρχηγοί ζητούσαν αποδείξεις για τη θεραπεία και έτσι τρέχουν στην πηγή όλων των αποδείξεων.
Τρέχουν στον Ιησού.
Και ο πατέρας χρειάζεται μια υπόσχεση ότι θα θεραπευτεί το παιδί του και έτσι τρέχει στην πηγή όλων των υποσχέσεών μας.
Τρέχει στον Ιησού. Όλοι τρέχουν στον Ιησού.
Υπάρχει μια αίσθηση απελπιστικής ανάγκης στις πράξεις τους
και αντανακλά τη δική μας απελπιστική ανάγκη
καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με το Φως αυτού του κόσμου
και το σκοτάδι της αναπηρίας
και τρέχουμε στην πηγή του Φωτός.
Στο εδάφιο διαβάζουμε: "Και ο Ιησούς ρώτησε τους γραμματείς,
τι συζητάτε μ' αυτούς;"
Είναι θαυμάσιο όταν ο Ιησούς κάνει ερωτήσεις στη Βίβλο.
Νομίζω ήταν η Nancy που είπε κάτι...
...για ρητορικές ερωτήσεις...
Έψαξα όλες τις ερωτήσεις που έκανε ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη
και δε βρήκα ούτε μια περίπτωση
όπου ο Ιησούς έκανε μια ερώτηση με σκοπό να πάρει απάντηση.
Ο Θεός έκανε πολλές ερωτήσεις στην Παλαιά Διαθήκη.
Είναι όμως όλες ρητορικές ερωτήσεις, σωστά;
Όταν ο Αδάμ αμαρτάνει στον κήπο της Εδέμ,
τι κάνει; Προσπαθεί να κρυφτεί από το Θεό.
Κρύβεται. Αυτός και η Εύα κρύβονται στα δέντρα
και ο Θεός περπατάει στον κήπο μέσα στη δροσιά της ημέρας
και τι κάνει; Κάνει ερωτήσεις.
"Αδάμ, πού είσαι;"
Πιστεύετε αλήθεια ότι ο Θεός του Σύμπαντος δεν ήξερε πού ήταν ο Αδάμ;
Όχι...ο Αδάμ πιθανώς το πίστεψε για λίγο.
"Ναι! Τα κατάφερα!"
Όχι! Ακούστε. Ο Θεός ποτέ δεν κάνει ερωτήσεις για να πάρει απαντήσεις.
Αυτός πάντοτε κάνει ερωτήσεις για να μας οδηγήσει στην ουσία της απάντησης
έτσι ώστε να καταλάβουμε ότι Εκείνος είναι η απάντηση.
Και αυτό ακριβώς κάνει και ο Ιησούς εδώ με τους μαθητές,
με τους θρησκευτικούς αρχηγούς και με τον πατέρα.
Τους στρέφει προς το πρόσωπό του ώστε να δουν πως ΑΥΤΟΣ είναι η απάντηση που ψάχνουν.
Εδάφιο : "Τότε ένας μέσα από το πλήθος του αποκρίθηκε:
"Διδάσκαλε, έφερα σ' εσένα το γιο μου."
Τις λατρεύω αυτές τις λέξεις.
Απευθύνομαι σ' εσάς, πατέρες. Από κει πρέπει να ξεκινήσετε. Ακριβώς εκεί.
Αυτή να είναι η προσευχή σας. Δεν ξέρετε τι άλλο να προσευχηθείτε,
ξεκινήστε από κει.
"Ιησού, έφερα το γιο μου σε σένα. Φέρνω το γιο μου σε σένα, φέρνω την κόρη μου σε σένα.
Φέρνω τη γυναίκα μου σε σένα. Φέρνω την οικογένειά μου σε σένα."
Από όλο το πλήθος μια φωνή ξεχωρίζει.
Δεν ήταν η φωνή της θεολογικής γνώσης. Ήταν η φωνή της απόλυτης απελπισίας.
Δεν ήταν η φωνή ενός μαθητή. Ήταν η φωνή ενός μπαμπά.
Ούτε καν ενός οπαδού του Ιησού προς το παρόν. Απλώς ενός καλού πατέρα.
"Ιησού, έφερα το γιο μου σε σένα."
Αυτή η δήλωση, αυτή η ικεσία ή προσευχή, πιστεύω ότι δόξασε τον Ιησού
εκείνη την ημέρα πιο πολύ από όλες τις καλές προθέσεις των πιο κοντινών μαθητών Του στην κορυφή του βουνού,
από όλες τις θεραπευτικές δυνάμεις των μαθητών στους πρόποδες του βουνού
και από όλη τη σοφία που μετέδιδαν οι θρησκευτικοί αρχηγοί στις περιοχές γύρω από το βουνό.
Γιατί;
Γιατί αυτή η μία δήλωση φανέρωνε μια απόλυτη, απεγνωσμένη εξάρτηση από τη χάρη και το έλεος
του Θεού μέσα από τη δύναμη του Ιησού.
Όλοι έτρεξαν στον Ιησού γιατί είχαν κάποια ανάγκη.
Ο πατέρας έτρεξε στον Ιησού με το γιο του.
Η διαδικασία για τη γέννηση μιας δυνατής πίστης συχνά ξεκινάει στην αίθουσα τοκετού της απόλυτης απελπισίας.
Τα εδάφια , και μας μιλούν λίγο γι' αυτόν το γιο.
Ο Μάρκος και επίσης ο Λουκάς στο ευαγγέλιό του μας πληροφορούν ότι το παιδί είναι μουγκό.
Πάσχει από σοβαρές επιληπτικές κρίσεις, βγάζει αφρούς από το στόμα,
τρίζει τα δόντια, παρουσιάζει τόσο έντονη ακαμψία στο σώμα
που η κατάσταση αυτή τον κάνει να πέφτει στο έδαφος,
να κυλιέται μέσα στη φωτιά, να πέφτει μέσα στο νερό.
Καταστρέφει τον ίδιο του τον εαυτό.
Και καθώς το διάβαζα, σαν πατέρας δεν μπορούσα να σκεφτώ κανένα άλλο πιο απελπιστικό σενάριο
απ' αυτό που παίζει όταν το παιδί σου υποφέρει αφάνταστα
και συ σαν γονιός δεν έχεις τη δυνατότητα να το βοηθήσεις.
Απευθύνομαι ιδιαιτέρως στους πατέρες εδώ.
Σε πατέρες που προσπαθούν να λύνουν τα προβλήματα. Είστε απ' αυτούς;
Ναι!
Δεν μπορείτε να το λύσετε αυτό.
Πατέρες που προστατεύουν τα παιδιά τους. Είστε απ' αυτούς;
"Ας προσπαθήσει κανείς να πειράξει τα παιδιά μου."
Δεν μπορείτε να τα προστατέψετε σ' αυτή την περίπτωση.
Απευθύνομαι σε σας πατέρες που στέκεστε με δύναμη ενάντια σε κάθε κίνδυνο που απειλεί την οικογένειά σας.
Δεν μπορείτε να το παλέψετε αυτό. Είναι σαν να χτυπάτε τον αέρα.
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε, που είναι και το πιο σπουδαίο απ' όλα,
είναι να τρέξετε στην πηγή της αποκατάστασης, της ελπίδας και της βοήθειας. Τρέξτε στον Ιησού.
Σας ρωτώ λοιπόν: "Ποιο είναι το πιο απελπιστικό σας σενάριο;"
Σκόπιμα χρησιμοποιώ τη λέξη "σενάριο". Θα μπορούσα να πω "Ποια είναι η πιο απελπιστική κατάσταση που αντιμετωπίζετε;"
Όμως την ξέρω την κατάστασή σας: Μεγαλώνετε ένα ανάπηρο παιδί.
Μίλησα με πολλούς από σας στο χώρο υποδοχής και άκουσα το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.
"Παλεύουμε προσπαθώντας να μεγαλώσουμε αυτό το παιδί."
Αυτή είναι η κατάστασή σας.
Μην έρχεστε απλώς στον Ιησού με μια κατάσταση. Ελάτε στον Ιησού με ολόκληρο το σενάριο.
"Ιησού, τι θα γίνει αν πέσει στη φωτιά και πάθει εγκαύματα ου βαθμού και αυτά τα εγκαύματα μολυνθούν
και απ' αυτή τη μόλυνση ανεβάσει πυρετό κι ο πυρετός χειροτερέψει την επιληψία
και πεθάνει!
Και τι θα γίνει αν πέσει κάποια στιγμή στο νερό και είναι πολύ βαθιά και δεν μπορέσω να τον φτάσω έγκαιρα και πνιγεί
και η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση δεν τον επαναφέρει αυτή τη φορά;
Τι θα γίνει αν χάσω τη δουλειά μου εξαιτίας της συνεχούς φροντίδας του παιδιού μου;
Ποιος θα πληρώσει αυτούς τους λογαριασμούς;
Τι θα γίνει αν χάσω τα ασφαλιστικά μου προνόμια;
Τι θα γίνει αν ο άντρας μου ή η γυναίκα μου με παρατήσει; Ποιος θα με βοηθήσει μ' αυτή την κατάσταση;"
Φέρτε ολόκληρο το άσχημο, τρελό, σκοτεινό σενάριο στον Ιησού.
Θέλει να έρθετε σ' Αυτόν. Σας προσκαλεί να έρθετε.
Θυμηθείτε το εδάφιο: "Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι κι οι φορτωμένοι κι εγώ θα σας δώσω ανάπαυση.¨"
Τη χρειάζεστε αυτή την ανάπαυση απόψε;
Του αρέσει όταν τρέχετε σ' Αυτόν.
Αυτός δοξάζεται μέσα στην απελπισία σας, μεγαλύνεται μέσα από την εμπιστοσύνη σας.
Νομίζω πως είναι όμορφο και ποιητικό ότι ο Λουκάς καθώς εξιστορεί το ίδιο περιστατικό
προσθέτει μια φράση του πατέρα: "Αυτός είναι ο μονάκριβός μου γιος."
Ο Μάρκος λέει: "Διδάσκαλε φέρνω το γιο μου σε σένα, έφερα το γιο μου σε σένα."
Ο Λουκάς προσθέτει: "Αυτός είναι ο μονάκριβός μου γιος."
Κι αυτό ενισχύει περισσότερο το απελπιστικό σενάριο του πατέρα.
Και νομίζω ότι είναι όμορφο και ποιητικό γιατί στην ουσία θα μπορούσαμε να πούμε
ότι αυτός ο πατέρας φέρνει το μονάκριβό του γιο στον Μονάκριβο Γιο.
Και επικαλείται το Θεό του Σύμπαντος ο οποίος θα δώσει το δικό Του μονάκριβο Γιο,
έτσι ώστε αυτός ο άντρας και ο μοναχογιός του να σωθούν.
Όχι μόνο προσωρινά, από μια επιληπτική κρίση.
Όχι μόνο προσωρινά από μια αναπηρία, αλλά αιώνια από την αμαρτία.
Εκεί οδηγούμαστε καθώς εξελίσσεται αυτή η ιστορία.
Επομένως, τρέξτε στον Ιησού με το πιο απελπιστικό σας σενάριο και παρακολουθείστε
καθώς Εκείνος το μετατρέπει στην πιο υπέροχη μαρτυρία Χάρης για σας!
Σημείο ο: Μιλώντας πρακτικά και θεολογικά,
πρέπει να παραδεχτείτε ότι διεξάγεται ένας πνευματικός πόλεμος αλλά να εστιάσετε στην κυριαρχία του Θεού.
Απευθύνομαι σε σας, γονείς. Αναγνωρίστε τον πνευματικό πόλεμο που γίνεται αλλά εστιάστε στην κυριαρχία του Θεού.
Αν προσέξουμε τα εδάφια και ,
ανακαλύπτουμε ότι το σενάριο αυτού του πατέρα είναι λίγο πιο σκοτεινό από μια απλή επιληψία, σωστά;
Εδάφιο : "Γιατί έχει μέσα του δαιμονικό πνεύμα που τον κάνει άλαλο.
Κάθε φορά που τον πιάνει, τον ρίχνει κάτω
και τότε βγάζει αφρούς, τρίζει τα δόντια και μένει ξερός."
"Τον εξαντλεί." προσθέτει ο Λουκάς.
Επομένως, μια πολύ σημαντική πνευματική μάχη λαμβάνει χώρα εδώ στο ο κεφάλαιο του Μάρκου,
και μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε ή να ασχοληθούμε με ένα σπουδαίο ζήτημα.
Και το ζήτημα είναι το εξής: Υπάρχει κάποια δαιμονική οντότητα ή δραστηριότητα
που ευθύνεται για το πιο βαθύ και σκοτεινό μου σενάριο;
Ή πιο συγκεκριμένα:
"Υπάρχει κάποια δαιμονική οντότητα ή δραστηριότητα που ευθύνεται για την αναπηρία του παιδιού μου;"
Έτσι διαβάζω εδώ.
Τι ρόλο παίζει ο Σατανάς στο δικό μου σενάριο;
Και είναι ένα εύλογο ερώτημα, σωστά;
Έχω δει το γιο μου να αλλάζει από ένα εγκάρδιο, φιλικό και ευχάριστο άτομο
σε ένα αγνώριστο πρόσωπο, βίαιο και παραμορφωμένο από θυμό,
καθώς σηκώνει μια τηλεόραση που ζυγίζει κιλά και την πετά καταπάνω μου στην άλλη άκρη του δωματίου.
Η Βίβλος είναι ξεκάθαρη όταν λέει στο ο κεφάλαιο της προς Εφεσίους επιστολής, εδάφιο
ότι η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα
αλλά ενάντια σε αρχές, σε εξουσίες και στους κοσμοκράτορες του σκότους αυτού του αιώνα
ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια
και κατά συνέπεια η πραγματικότητα, όπως απεικονίζεται στο ο κεφάλαιο του Μάρκου και στο ο κεφάλαιο του Ματθαίου
και στο ο κεφάλαιο της προς Εφεσίους και στο ο και ο κεφάλαιο του Ιώβ,
είναι πως συμμετέχουμε σε μια πολύ αληθινή μάχη μέσα σε ένα πολύ αόρατο βασίλειο.
Τώρα, έχοντας αυτό στο μυαλό σας,
πριν τρέξετε στο σπίτι σας και αρχίσετε να προσπαθείτε να εξορκίσετε το δαιμόνιο του αυτισμού,
ή το δαιμόνιο του σύνδρομου Down ή το δαιμόνιο της αναπηρίας,
θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποιες σκέψεις πάνω σ' αυτό και να παρουσιάσω
μια πρακτική και θεολογική θέση σε σχέση με το συγκεκριμένο αυτό κείμενο.
Αν διαβάσετε την Καινή Διαθήκη, κυρίως τα ευαγγέλια,
φαίνεται πως πολλοί άνθρωποι με τους οποίους ασχολείται ο Ιησούς και οι μαθητές
είναι κατειλημμένοι από δαιμόνια ή τουλάχιστον βρίσκονται υπό την επήρειά τους.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Όσοι από σας διαβάζετε τη Βίβλο σας μια φορά το χρόνο,
τα Ευαγγέλια, το Ματθαίο, το Μάρκο, το Λουκά, τον Ιωάννη,
φαίνεται σαν να έχουν όλοι οι άνθρωποι από ένα δαιμόνιο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τέτοια έντονη δαιμονική παρουσία;
Στα Ευαγγέλια, στο βιβλίο των Πράξεων και στις πρώτες Επιστολές...
Λοιπόν, όταν ο Ιησούς έστελνε τους μαθητές σε κάποια αποστολή εκείνοι ξόδευαν πολύ χρόνο και κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια
για να διώχνουν δαιμόνια και ακόμα και ο Ιησούς λέει καθώς εκείνοι επιστρέφουν
"Είδα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον ουρανό."
Μοιάζει σαν μια σατανική θύελλα για την οποία μιλάει ο Ιησούς.
Και οι μαθητές είναι τόσο συνεπαρμένοι από όσα συμβαίνουν
που δε μιλούν τόσο πολύ για τις θεραπείες, δε μιλούν τόσο πολύ για το κήρυγμα του Ευαγγελίου,
το μόνο που λένε είναι: "Ιησού, ακόμα και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας."
Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον κήρυκα με σώας τας φρένας να το λέει αυτό.
Όμως αυτοί επιστρέφουν και δίνουν έμφαση σ' αυτό το πνευματικό σκοτάδι.
Γιατί αυτή η ορατή, απτή, δαιμονική δραστηριότητα μέσα στην Καινή Διαθήκη;
Ένας λόγος πιστεύω είναι ότι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς,
είχε έρθει σ' αυτή τη γη με ανθρώπινη μορφή για να πληρώσει για την αμαρτία
και να κλείσει τον εχθρό στο φέρετρό του.
Και έτσι, υπό μίαν έννοια, η δαιμονική δραστηριότητα στην Καινή Διαθήκη
ήταν με συγκεκριμένο και στρατηγικό τρόπο συγκεντρωμένη γύρω από τον ερχόμενο Μεσσία
και κατά συνέπεια δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή πραγματικότητα.
Δεν το λέω αυτό δογματίζοντας. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχει δαιμονική δραστηριότητα σήμερα.
Είμαι αστυνομικός. Δουλεύω στην πρώτη γραμμή του βασιλείου του σκότους.
Μπορώ να σας πάω με το περιπολικό μου ένα Σαββατόβραδο
ακόμα και σε μια μικρή πόλη και να σας δείξω πράγματα που πιθανώς θα άλλαζαν τη γνώμη που έχετε για το τι είναι δαιμονικό.
Απλώς θέλω να τονίσω ότι δε χρειάζεται να διαβάζουμε τις δαιμονικές περιγραφές της Καινής Διαθήκης,
δε χρειάζεται να διαβάζουμε τις δαιμονικές περιγραφές της πρώτης εκκλησίας
ή την ιστορία στο ο κεφάλαιο του Μάρκου και να τα χρησιμοποιούμε σαν εγχειρίδιο για να πολεμήσουμε το διάβολο.
Το ο κεφάλαιο του Μάρκου και ολόκληρη η Γραφή δεν εστιάζουν στο δαιμονικό στοιχείο.
Εστιάζουν στον Ελευθερωτή!
Δε δίνουν έμφαση στο πνεύμα του κακού. Πάντοτε δίνουν έμφαση στο Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν μέσα από τον Υιό του Θεού.
Ο προβολέας δεν πέφτει ποτέ πάνω στο Σατανά. Ο προβολέας πέφτει πάντοτε πάνω στο Σωτήρα!
Επομένως, μη διαβάζετε το Λόγο του Θεού δίνοντας έμφαση στο πώς να νικήσετε το Σατανά.
Να διαβάζετε το Λόγο του Θεού με τη χαρά ότι βρήκατε το Σωτήρα!
Και μ' αυτό τον τρόπο θα έχετε ήδη νικήσει τον εχθρό!
Αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Καινή Διαθήκη. Είναι χαρακτηριστικό στοιχείο και της Παλαιάς Διαθήκης,
ακόμα και στο βιβλίο του Ιώβ, όπου λαμβάνει χώρα μια απ' τις πιο τρομερές συγκρούσεις
του πνευματικού πολέμου που έχουν ποτέ καταγραφεί.
Και μια φρικτή μέρα η σοδειά του Ιώβ καταστρέφεται,
κλέβουν τα ζώα του,
σκοτώνουν τους δούλους του,
και όλα του τα παιδιά πεθαίνουν!
Μην το θεωρείτε τόσο απλό...
Όλα του τα παιδιά ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ!
Από έναν τρομερό ανεμοστρόβιλο!
ΑΥΤΟ άκουσε όταν σήκωσε το τηλέφωνο!
Και πώς αντιδρά ο Ιώβ;
Μήπως επιτιμά τις πνευματικές δυνάμεις του κακού, μήπως δένει το Σατανά,
μήπως εξορκίζει το δαίμονα του ανέμου; Όχι.
Αντιδρά όπως διαβάζουμε στον Ιώβ κεφάλαιο : και λέει:
"Τότε σηκώθηκε ο Ιώβ και ξέσκισε το μανδύα του και ξύρισε το κεφάλι του κι έπεσε καταγής και προσκύνησε
και είπε: "Γυμνός βγήκα απ' την κοιλιά της μητέρας μου και γυμνός θα επιστρέψω.
Ο ΚΥΡΙΟΣ έδωσε και ο ΚΥΡΙΟΣ αφαίρεσε. Ευλογημένο να 'ναι το όνομα του Κυρίου."
Και ο συγγραφέας του βιβλίου του Ιώβ προσθέτει:
"Και σ' όλα αυτά, ο Ιώβ δεν αμάρτησε ούτε απέδωσε κακό στο Θεό" και εγώ θα πρόσθετα:
Ούτε έδωσε εύσημα στον εχθρό.
Η Βίβλος περιγράφει το Σατανά στην Α' Πέτρου κεφάλαιο εδάφιο σαν ένα ωρυόμενο λιοντάρι.
Δεν πρέπει να τον υποτιμούμε, γονείς!
Γνωρίζετε όμως ότι η Βίβλος περιγράφει τον Ιησού στην Αποκάλυψη :
σαν ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ του Ιούδα;
Το καταλαβαίνετε αυτό;
Ο Σατανάς είναι σαν λιοντάρι. Είναι ένα ψεύτικο λιοντάρι.
Ο Ιησούς είναι ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ!
Και στο ο κεφάλαιο του Μάρκου, εδάφιο , το Λιοντάρι του Ιούδα βρυχάται.
"Και όταν ο Ιησούς είδε ότι συγκεντρώνεται κόσμος πρόσταξε το δαιμονικό πνεύμα
μ' αυτά τα λόγια:"Άλαλο και κουφό πνεύμα, εγώ σε διατάζω, βγες απ' αυτόν
και μην ξαναμπείς πια μέσα του." Και αφού έκραξε δυνατά και συντάραξε το παιδί,
βγήκε!"
Πραγματικά βγήκε!
Συνεπώς, όταν το ψεύτικο λιοντάρι βρυχάται, οι άνθρωποι τρέμουν.
Όμως όταν το αληθινό Λιοντάρι βρυχάται, το ψεύτικο λιοντάρι σβήνει!
Ακούστε με, γονείς. Δεν είναι ο Σατανάς υπεύθυνος για την αναπηρία του παιδιού σας.
Ο Σατανάς δεν είναι υπεύθυνος για την αναπηρία του παιδιού σας.
Ας πάμε στο ο κεφάλαιο της Εξόδου, εντάξει;
"Ποιος έδωσε το στόμα στον άνθρωπο; Ποιος έκανε τον άνθρωπο άλαλο ή κουφό, να βλέπει ή να 'ναι τυφλός;
Όχι εγώ ο Κύριος;"
Βέβαια ο Σατανάς ευθύνεται για μια άλλου είδους αναπηρία
την οποία βρίσκουμε στη Β' Κορινθίους, κεφάλαιο :
"Ο θεός του κόσμου τούτου έχει τυφλώσει τη σκέψη των απίστων ώστε να μην μπορούν να δουν το φως του ευαγγελίου
και τη δόξα του Χριστού."
Ο Σατανάς είναι υπεύθυνος μόνο στο ότι μας τυφλώνει για να μη δούμε την αγαθότητα του Θεού μέσα στην αναπηρία.
Άραγε, πώς μπορούμε να δούμε το αγαθό σχέδιο του Θεού μέσα στην αναπηρία όταν ο εχθρός θολώνει τα μάτια μας;
Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε ένα παιδί με σοβαρές αναπηρίες,
όταν η καρδιά μας είναι μονίμως συντριμμένη από τις πνευματικές δυνάμεις του κακού;
Τρέχουμε στον Ιησού!
Φέρνουμε στον Ιησού το πιο απελπιστικό μας σενάριο.
Κατανοούμε ότι υπάρχουν πνευματικές δυνάμεις οι οποίες εμπλέκονται αλλά εστιάζουμε στην κυριαρχία του Θεού σε όλα τα πράγματα,
συμπεριλαμβανομένης της αναπηρίας του παιδιού μας, και ρίχνουμε τον προβολέα πάνω στον Σωτήρα,
παρακολουθώντας και περιμένοντας με έντονη προσδοκία καθώς το σχέδιό Του ξεδιπλώνεται για τη δική Του δόξα και το δικό μας καλό.
Σημείο ο:
Μεγαλώνοντας ένα παιδί όταν η καρδιά σου είναι διαρκώς συντριμμένη. Πώς το καταφέρνεις;
Παραδίδεις την αμφιβολία σου στο Θεό και ζητάς μεγαλύτερη πίστη.
Παράδωσε την αμφιβολία σου στο Θεό και ζήτα μεγαλύτερη πίστη.
Οι μαθητές αμφιβάλλουν αν η πίστη τους είναι αρκετά δυνατή,
οι θρησκευτικοί αρχηγοί αμφιβάλλουν αν κάτι απ' όλα αυτά είναι αληθινό,
και ο πατέρας, όσο κι αν θέλει να πιστέψει ότι ο Ιησούς μπορεί να θεραπεύσει το γιο του,
αμφιβάλλει αν μπορεί να γίνει κάτι.
Και έτσι στο εδάφιο ο Ιησούς τους επιπλήττει όλους πολύ διακριτικά
λέγοντας: "Άπιστη γενιά! Ως πότε θα είμαι μαζί σας;
Πόσον καιρό ακόμη θα σας ανέχομαι; ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΜΕΝΑ!"
Έχω προσπαθήσει τα πάντα, Τον έχω πάει σε όλους τους γιατρούς, σε όλους τους ειδικούς, δοκίμασα κάθε θεραπεία.
Δοκίμασα κάθε φαρμακευτική αγωγή, έχεις διαβάσει κάθε βιβλίο..."Τώρα φέρ' τον σε μένα."
Τρέχοντας!
"Και εκείνοι έφεραν το παιδί στον Ιησού και μόλις το πνεύμα Τον είδε,
αμέσως τάραξε το παιδί, κι εκείνο έπεσε καταγής
και κυλιόταν βγάζοντας αφρούς."
Και τότε ο Ιησούς αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν ένας σπουδαίος γιατρός.
Έχετε πάει ποτέ το παιδί σας στο γιατρό ίσως όταν έχει μια επιληπτική κρίση,
ή όταν έχει πολύ ψηλό πυρετό ή κάτι σας ανησυχεί,
και το πάτε στο γραφείο του γιατρού και σας πιάνουν τα κλάματα
και είστε τρομοκρατημένοι μ' αυτό που συμβαίνει;
Ενοχλείται ποτέ ο γιατρός μαζί σας ή αναστατώνεται ή...; Όχι!
Ποια είναι η φράση που κάθε φορά λέει ο γιατρός
όταν μπαίνετε στο ιατρείο και είστε ένα συναισθηματικό ράκος;
Σας κοιτάει πάνω απ' τα γυαλιά του και λέει: "Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;"
Όλοι το λένε αυτό. Μου φαίνεται πως είναι κάποια ιατρική ερώτηση.
"Πόσος καιρός είναι που του συμβαίνει αυτό;" Να τι ρωτάει ο Ιησούς εδώ.
Το αγόρι κυλιέται στο χώμα, βγάζει αφρούς απ' το στόμα,
τα μάτια του γυρίζουν προς τα πίσω, το σώμα του είναι άκαμπτο από την επιληπτική κρίση,
τα δαιμόνια ωρύονται και ο Ιησούς απλώς στέκεται εκεί και δε φαίνεται να εντυπωσιάζεται!
Αυτό είν' όλο; Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;
Το ξαναλέω. Ο Ιησούς ποτέ δεν κάνει ερωτήσεις για να πάρει απαντήσεις.
Κάνει ερωτήσεις για να μας φέρει στην καρδιά της απάντησης,
ώστε να καταλάβουμε ότι Αυτός είναι η απάντηση.
Μ' αυτή την ερώτηση φέρνει τον πατέρα πιο κοντά Του.
Και ο πατέρας απαντά:
"Από μικρό παιδί."
Πολύς πόνος κρύβεται σ' αυτές τις λέξεις, έτσι δεν είναι, γονείς;
Όσοι από σας αντιμετωπίζετε αυτή την κατάσταση για κάμποσο καιρό καταλαβαίνετε τι εννοώ.
χρόνια; χρόνια;
"Από μικρό παιδί", σημαίνει πολύ καιρό!
"Πολλές φορές μάλιστα και στη φωτιά τον έριξε και στα νερά για να τον εξολοθρέψει.
Αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι, Ιησού..."
Διακρίνετε την απελπισία εδώ;
"Αν μπορείς να κάνεις κάτι..." Οτιδήποτε είναι ευπρόσδεκτο...
Δεν εννοώ να δώσεις τέλεια θεραπεία. Αν μπορείς απλά να του δώσεις πίσω τη φωνή του
ώστε να μας το λέει όταν είναι άρρωστος ή όταν αισθάνεται ότι θα πάθει κρίση...
Αν μπορούσες απλώς να τον κρατήσεις έξω απ' τη φωτιά ή το νερό,
αυτό θα βοηθούσε.
Αν μπορούσες απλώς να τον ηρεμήσεις για να ξεκουραστώ λίγο...
Ιησού! Είμαι τόσο κουρασμένος! Είμαι τόσο εξαντλημένος! Είμαι τόσο αποκαμωμένος! Αυτό θα βοηθούσε!
"Σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας" φωνάζει ο απελπισμένος πατέρας.
Υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να σκεφτούμε εδώ: Είμαστε στον πρώτο και όχι στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Δεν υπάρχουν "επείγοντα" για να τρέξεις όταν το παιδί σου πάθει επιληπτική κρίση.
Δεν υπάρχουν νοσοκομεία. Δεν υπάρχουν φάρμακα για την επιληψία.
Δεν υπάρχουν ειδικοί, δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχουν ομάδες υποστήριξης γονέων,
δεν υπάρχουν προγράμματα για ανάπηρους στις εκκλησίες, δεν υπάρχει συμβουλευτική, δεν υπάρχουν φάρμακα και
δεν υπάρχει συμπόνια από τους γύρω.
Νομίζετε ότι η λέξη "καθυστερημένος" είναι απαξιωτική;
Το παιδί σας τον πρώτο αιώνα έχει απλά μια αναπηρία; Όχι!
Το παιδί σας έχει ΔΑΙΜΟΝΙΟ! Κρατείστε το μακριά από τα παιδιά μου.
Από όσα γνωρίζουμε, αυτός ο πατέρας ίσως μεγάλωνε μόνος του το παιδί του!
Δεν υπάρχει καμιά αναφορά για μητέρα ή σύζυγο εδώ.
Ίσως δυσκολευόταν να κρατήσει τη δουλειά του εξαιτίας της συνεχούς φροντίδας του παιδιού του, τον πρώτο αιώνα.
Δεν είναι απλά κουρασμένος! Είναι εξουθενωμένος!
Είναι έτοιμος να τα παρατήσει!
Έχετε βρεθεί σε ανάλογη θέση; Κάποιοι από σας βρίσκεστε τώρα σ' αυτή τη θέση.
Μην τα παρατάτε. Έρχεται βοήθεια.
Και έρχεται με τρόπο πολύ πιο θαυμάσιο από μια απλή σωματική θεραπεία.
Εδάφιο : "Ο Ιησούς του είπε τούτο: "Εάν μπορείς..."
Μα δεν είδες τι έγινε πάνω στο βουνό; Δεν το είδες;
"Εάν μπορείς...
να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά γι' αυτόν που πιστεύει", του λέει ο Ιησούς.
"Αμέσως τότε φώναξε δυνατά ο πατέρας του παιδιού και είπε με δάκρυα:
"ΠΙΣΤΕΥΩ" Όμως μπορείς να με βοηθήσεις σε κάτι;
Ξέρεις, έχω και μια μικρή αμφιβολία. Θα μπορούσες να με βοηθήσεις μ' αυτό;
Ξέρετε τι σκεφτόμουνα; Ο Ιησούς θα μπορούσε απλώς να έχει αγγίξει ή να μην έχει αγγίξει το αγόρι
και να το θεραπεύσει και έπειτα να τραβήξει το δρόμο Του, όμως αντί γι' αυτό επιδιώκει να καλύψει την πραγματική ανάγκη του πατέρα.
Και η πραγματική ανάγκη του πατέρα δεν είναι η σωματική θεραπεία του γιου του.
Η πραγματική ανάγκη του πατέρα είναι να πιστέψει στο Χριστό.
Όλα είναι δυνατά γι' αυτόν που πιστεύει.
Ο Ιησούς δεν ασχολείται με τη θεολογία εδώ. Φέρνει τον απελπισμένο πατέρα σε μια κρίση πίστης.
Στην ουσία, ο Ιησούς ρωτάει αυτόν τον πατέρα και σίγουρα ρωτάει κάποιους από σας εδώ απόψε:
"Εμπιστεύεσαι το γιο σου σε μένα; Εμπιστεύεσαι την κόρη σου; Εμπιστεύσαι το παιδί σου;
Εμπιστεύεσαι σε μένα ό, τι πιο πολύτιμο έχεις στη ζωή σου; Εμπιστεύεσαι σε μένα τη ζωή τους;
Εμπιστεύεσαι σε μένα τη ζωή ΣΟΥ;"
Εμπιστεύεστε, γονείς;
Ο πατέρας απαντά με μεγάλη ειλικρίνεια: "Σε εμπιστεύομαι, κάπως. Σε εμπιστεύομαι αρκετά.
Λοιπόν. Θέλω να σε εμπιστευτώ. Μετράει καθόλου αυτό;"
Ξέρετε, το σκεφτόμουν αυτό, καθώς ο πατέρας παλεύει μ' αυτή την έλλειψη πίστης...
Είναι άλλο πράγμα να επιβεβαιώνεις τις αλήθειες του Ευαγγελίου, ότι δηλαδή ο Θεός ήρθε στον κόσμο της αμαρτίας
με ανθρώπινη μορφή μέσω του Γιου Του, ότι έζησε μια τέλεια ζωή που εμείς δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ζήσουμε,
ότι θυσιάστηκε ώστε να μην πεθάνουμε εμείς, ότι πήρε επάνω του όλες μας τις αμαρτίες
στο σταυρό και πάνω του έπεσε όλη η δίκαιη οργή του Θεού
γι' αυτή την αμαρτία και τέλος μας χάρισε τη δικαιοσύνη Του. Πέθανε πάνω σ' εκείνον το σταυρό.
Είπε "τετέλεσται" και πράγματι είχε τελειώσει το έργο Του.
Και Τον έθαψαν μέσα σ ένα τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε
για να νικήσει το Σατανά, για να νικήσει την κόλαση, για να νικήσει το θάνατο
και ανέβηκε στον Ουρανό όπου τώρα κάθεται στα δεξιά του Πατέρα
για να μεσιτεύει πάντοτε για μας...
Αυτό είναι το Ευαγγέλιο.
Και είναι άλλο πράγμα να το δέχεσαι αυτό με το μυαλό σου,
να το φτάνεις διανοητικά, ακόμα και να το επιβεβαιώνεις με τα λόγια σου,
και άλλο να ακουμπάς την ελπίδα σου σ' αυτά τα πράγματα...
Και να εμπιστεύεσαι σ' αυτές τις αλήθειες με όλη σου την καρδιά, να επενδύεις σ' Αυτόν ό,τι πολύτιμο έχεις,
ούτως ώστε να γίνει Αυτός ό,τι πιο πολύτιμο έχεις!
Έτσι ώστε να εμπιστεύεσαι το παιδί σου σ' Αυτόν και να λες:
"Δεν μπορώ να λύσω αυτό το πρόβλημα. Το παιδί μου είναι δικό σου."
Η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου! Η πιο θαυμάσια μέρα της ζωής μου!
Υπάρχει μια θεραπεία σ' αυτό το σημείο και είναι πιο ένδοξη απ' ό,τι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο πατέρας.
Το μεγαλύτερο θαύμα για τον πατέρα και για το γιο του και για σας
δεν είναι η σωματική θεραπεία.
Αντί γι' αυτό, ο Θεός δίνει μια πίστη που αυξάνει και σώζει
καθώς βρισκόμαστε μέσα σε μια κατάσταση απέλπιδη και οδυνηρή.
Επομένως, τρέξτε στον Ιησού με το πιο απελπιστικό σας σενάριο.
Μην αγνοείτε τις πνευματικές δυνάμεις του κακού αλλά εστιάστε την προσοχή σας στην κυριαρχία του Θεού
και παραδώστε την αμφιβολία σας στο Θεό. Αυτός μπορεί να τη διαχειριστεί. Μπορεί να την πάρει.
Φέρτε σ' Αυτόν την απιστία σας, φέρτε σ' Αυτόν το δισταγμό σας, φέρτε σ' Αυτόν τις επιφυλάξεις σας,
φέρτε σ' Αυτόν την αβεβαιότητά σας και παρακολουθείστε καθώς θα σας εφοδιάζει με μια υπερ-φυσική πίστη για μια υπερ-φυσική ζωή.
Κάτι ακόμα: Σημείο ο.
Σημείο ο: Και είναι αυτό που κρατώ πιο κοντά στην καρδιά μου.
Σημείο ο: Πώς μεγαλώνεις ένα παιδί με σοβαρές αναπηρίες όταν η καρδιά σου είναι μονίμως συντριμμένη;
Σημείο ο: Να σκέφτεσαι συχνά την Ανάσταση.
Να σκέφτεσαι συχνά την Ανάσταση.
Εδάφιο : " Βγήκε τότε το πνεύμα, αφού έκραξε δυνατά και συντάραξε το παιδί.
Εκείνο έμεινε αναίσθητο, έτσι που πολλοί έλεγαν ότι πέθανε."
Όλες οι προσπάθειες των μαθητών να θεραπεύσουν αυτό το παιδί απέτυχαν...
Όλα τα επιχειρήματα των Γραμματέων και των Φαρισαίων...
Η απελπισία του πατέρα, η αναπηρία του γιου, η ελπίδα για έναν σωτήρα...
Όλα φτάνουν σε μια κλιμάκωση δόξας, καθώς ο Ιησούς προστάζει το πνεύμα να βγει από το αγόρι
κι εκείνο πέφτει στο έδαφος, νεκρό!
Οι θρησκευτικοί αρχηγοί πιθανώς είπαν: " Δεν έγινε όπως το περιμένατε, ε;"
Και όλοι οι οπαδοί του Χριστού έχοντας καλή πρόθεση είπαν:
" Τουλάχιστον δεν υποφέρει πια. Δόξα τω Θεώ!"
Με άλλα λόγια, η κατάσταση ΔΕΝ είναι όπως περιμέναμε!
Περιμέναμε πως το αγόρι θα χοροπηδούσε με τα θεραπευμένα του πόδια και θα δοξολογούσε το Θεό με την κανονική του φωνή!
Περιμέναμε πως ο πατέρας θα δοξολογούσε με ευγνωμοσύνη το Θεό και πως οι μαθητές θα το γιόρταζαν,
ίσως ακόμα πως θα ντρόπιαζαν τους θρησκευτικούς αρχηγούς λέγοντας:
"Ορίστε! Σας το είπαμε πως έλεγε την αλήθεια!"
Όμως δεν έγινε τίποτε απ' αυτά!
Το παιδί είναι νεκρό!
Μπορεί να οφείλεται στην κυνικότητα που έχω σαν αστυνομικός, αλλά νομίζω πως θα έχωναν το παιδί μέσα στο φέρετρο
και θα έσκαβαν ένα λάκο για να το θάψουν την ίδια κιόλας μέρα, αν δεν υπήρχαν οι επόμενες δύο λέξεις,
που είναι οι πιο δυνατές λέξεις ολόκληρης της Γραφής!
Εδάφιο : " Ο Ιησούς όμως..."
Κρατείστε καλά αυτές τις λέξεις, γονείς. Θα σας βοηθήσουν σε πολύ, πολύ δύσκολες στιγμές!
Αυτές οι λέξεις αλλάζουν τα πάντα!
Στην προς Εφεσίους κεφάλαιο , εδάφιο διαβάζουμε: "Και εσάς όντας νεκρούς εξαιτίας των παραπτωμάτων και των αμαρτιών σας,
στις οποίες περπατήσατε κάποτε σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτού εδώ του κόσμου,
ακολουθώντας τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, το πνεύμα που ενεργεί σήμερα στους υιούς της απειθείας,
μεταξύ των οποίων και εμείς όλοι ζήσαμε κάποτε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας μας,
κάνοντας τα θελήματα της σάρκας και των διαλογισμών και ήμασταν από τη φύση μας τέκνα οργής
όπως και οι υπόλοιποι." Αυτή είναι η ιστορία σας!
Δε χαίρεστε που δεν τέλειωσε εκεί;
Με άλλα λόγια, ήσασταν νεκροί, ήσασταν ανυπάκουοι, ήσασταν καταδικασμένοι...και συζητάτε τώρα για βαριά ανάπηρους!
Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο απ' το να είσαι νεκρός!
Εδάφιο ...Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχει το εδάφιο στο ο κεφάλαιο της προς Εφεσίους...
"Ο Θεός όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος και εξαιτίας της πολλής αγάπης με την οποία μας αγάπησε,
ακόμα και όταν ήμασταν νεκροί εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, μας ξανάδωσε ζωή μαζί με το Χριστό.
Με τη Χάρη του Θεού έχετε σωθεί. Και μας ανέστησε μαζί με το Χριστό."
Το παιδί βρισκόταν στο έδαφος. Το σώμα του ήταν άτονο. Τα μάτια του ήταν απλανή. Τα δόντια του ήταν σφιγμένα.
Οι μαθητές το θεωρούσαν νεκρό. Ο πατέρας του το θεωρούσε νεκρό. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί το θεωρούσαν νεκρό.
Ο κόσμος το θεωρούσε νεκρό!
Εδάφιο : "Ο Ιησούς όμως το έπιασε από το χέρι του, το σήκωσε, κι αυτό στάθηκε όρθιο."
Οι ειδικοί μου λένε πως ο γιος μου δε θα αποκτήσει ποτέ γνωστική ικανότητα μεγαλύτερη από εκείνη ενός -χρονου παιδιού.
Τον Απρίλιο κλείνει τα .
Δε θα μιλήσει ποτέ χωρίς τη βοήθεια της νοηματικής γλώσσας και των κομπιούτερ.
Ο στραβισμός στα μάτια του θα χειροτερέψει σταδιακά
καθώς η συνταγή των γυαλιών του θα γίνεται πιο απαιτητική και η όρασή του θα μειώνεται.
Τα παραμορφωμένα του πόδια που γέρνουν προς τα μέσα και για να ισιώσουν χρειάζονται σκληρούς πλαστικούς νάρθηκες
και που θα χρειαστούν τελικά, σύμφωνα με τους γιατρούς, εγχείριση για να σπάσουν και να ισιώσουν,
δεν πρόκειται να καλυτερεύσουν. Αντίθετα, θα χειροτερεύουν καθώς θα μεγαλώνει και τα πόδια και τα κόκαλά του θα γίνονται πιο αδύναμα.
Και όλα τα πεσίματα που έχουν ταλαιπωρήσει το σώμα του προκαλώντας πολλές φορές διάσειση,
και τα τσιμπιδάκια και τα ράμματα δεν θα μειωθούν καθώς μεγαλώνει και τα πόδια του αδυνατίζουν.
Θα αυξηθούν.
Και μερικές φορές χάνω κάθε ελπίδα ότι κάποτε θα θεραπευτεί.
Όμως ο Θεός...λέει πως έρχεται μια μέρα που ο γιος μου θα πέσει για τελευταία φορά!
Και ο Ιησούς θα σκύψει και θα τον πιάσει από το χέρι και θα τον σηκώσει,
επειδή το πολίτευμά του είναι στον Ουρανό και η μητέρα του κι εγώ με ανυπομονησία περιμένουμε από κει έναν Σωτήρα,
τον Κύριο Ιησού Χριστό ο οποίος θα μεταμορφώσει το ταπεινό του σώμα ώστε να γίνει σαν το σώμα του Ιησού,
με τη δύναμη που έχει ο Ιησούς να ελέγξει κάθε μία από τις αναπηρίες του!
Και συλλογίζομαι συχνά εκείνη τη μέρα!
Ο Λουκάς κλείνει τη δική του εξιστόρηση μ' αυτές τις λέξεις, στο ευαγγέλιο του Λουκά κεφάλαιο , εδάφιο :
" Ο Ιησούς όμως επιτίμησε το ακάθαρτο πνεύμα, γιάτρεψε το παιδί, και το παρέδωσε στον πατέρα του."
Αυτή δεν είναι η πιο όμορφη, η πιο ευτυχισμένη κατάληξη που θα περίμενε κανείς γι' αυτή την ιστορία;
Ο Ιησούς επιτίμησε το ακάθαρτο πνεύμα, γιάτρεψε το παιδί και το παρέδωσε στον πατέρα του!
Αυτή είναι μια όμορφη, ευτυχισμένη κατάληξη!
Δεν είναι όμως το δοξασμένο, αίσιο τέλος!
Ξέρετε ποιο είναι το δοξασμένο, αίσιο τέλος αυτής της ιστορίας;
Το βρίσκουμε στο αμέσως επόμενο εδάφιο του ου κεφαλαίου του Λουκά, στο εδάφιο . Προσέξτε τι λέει:
"Όλοι τότε έμειναν κατάπληκτοι από το μεγαλείο του Θεού!"
Ακούστε με, γονείς και πάστορες και πρεσβύτεροι και όσοι φροντίζετε αυτά τα παιδιά,
και όσοι από σας είστε συντριμμένοι και υποφέρετε από χρόνια αναπηρία,
ΑΥΤΟ είναι το μήνυμα της περικοπής!
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της αναπηρίας! Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του αγαθού σχεδίου του Θεού σχετικά με την αναπηρία!
Ενώ είσαι χωμένος μέχρι το λαιμό σε μια δύσκολη κατάσταση και υποφέρεις, να αισθάνεσαι το χέρι του Θεού καθώς σκύβει
και πιάνει το δικό σου και σε τραβάει έξω απ' αυτό το λάκκο, έξω απ' αυτό το τέλμα
και στερεώνει τα πόδια σου πάνω στο βράχο και βάζει ένα νέο τραγούδι στο στόμα σου!
Ενώ χάνεις την ελπίδα σου και φτάνεις στην άκρη του σκοινιού
να ανακαλύπτεις εκεί ακριβώς, ότι υπάρχει ελπίδα στο Χριστό!
Ενώ φτάνεις στο τέρμα της πίστης σου, να συναντάς την πηγή της πίστης
και να ακούς τον Ιησού να λέει: " Ελάτε, αγοράστε χωρίς λεφτά, πιείτε χωρίς να πληρώσετε. Πλήρωσα εγώ για όλα!
Ελάτε, δείτε, απολαύστε και βρείτε την ικανοποίησή σας σε μένα!"
Και τελικά, πώς είναι δυνατόν ένας εξουθενωμένος γονιός που παλεύει να μεγαλώσει ένα ανάπηρο παιδί,
όταν η καρδιά του είναι μονίμως συντριμμένη, πώς είναι δυνατόν να τα καταφέρει;
Κατ' αρχάς τρέξτε στον Ιησού. Φέρτε στον Ιησού το πιο απελπιστικό σας σενάριο...
Συνειδητοποιείστε τον πνευματικό αγώνα που διεξάγεται αλλά εστιάστε στην κυριαρχία του Θεού πάνω στο κάθε τι.
Ελάτε στο Θεό ειλικρινά, με τις αμφιβολίες σας, τους δισταγμούς σας, την απιστία σας,
και δείξτε Του τα. Και ζητείστε Του να σας χαρίσει μεγαλύτερη πίστη.
Και μετά εστιάστε την προσοχή σας στην Ανάσταση!
Εστιάστε την προσοχή σας σε εκείνη τη μέρα που Αυτός θα σκύψει και θα σας πιάσει από το χέρι,
και τότε θα είστε για πάντα ασφαλείς, θεραπευμένοι, ολοκληρωμένοι και ικανοποιημένοι μ' Αυτόν.
Ας προσευχηθούμε...
Πατέρα, σ' ευχαριστούμε για το Λόγο σου,
οι υποσχέσεις σου είναι τόσο δυνατές,
το φρούριό σου είναι τόσο ισχυρό,
το όνομά σου είναι ένας ισχυρός πύργος και για άλλη μια φορά τρέχουμε εκεί και βρίσκουμε σωτηρία.
Όμως πολλές φορές στεκόμαστε μακρυά από το Λόγο σου,
στεκόμαστε μακρυά από τις υποσχέσεις σου,στεκόμαστε έξω από το φρούριό σου,
και προσπαθούμε να παλέψουμε αυτή τη μάχη μόνοι μας, με τη δική μας δύναμη...
Σε ευχαριστούμε γιατί μέσα στο έλεός σου μας δείχνεις ότι οι δικές μας δυνάμεις δεν είναι αρκετές...
Σε ευχαριστούμε γιατί μέσα στο έλεός σου μας συντρίβεις με τέτοιο τρόπο ώστε μας ελκύεις πιο κοντά σου, και τρέχουμε σε σένα.
Σε ευχαριστούμε γιατί μας κάνεις να σε χρειαζόμαστε απελπισμένα.
Πατέρα, καθώς θα φύγουμε απ' αυτό το συνέδριο σήμερα, ευλόγησε αυτές τις οικογένειες,
ευλόγησε αυτά τα ταλαιπωρημένα σώματα, ευλόγησε αυτούς τους ποιμένες και τους γονείς,
ευλόγησέ τους και δώσε τους θεραπεία, ευλόγησέ τους και δώσε τους πληρότητα...
Όμως πάνω απ' όλα, Κύριε, ευλόγησέ μας και δώσε μας πίστη στον αναστημένο, νικηφόρο, δοξασμένο Σωτήρα
και αποκάλυψέ μας τη δόξα σου ώστε να φύγουμε απ' αυτό το συνέδριο
κατάπληκτοι από τη μεγαλοπρέπεια του Θεού, μέσα στην κοιλάδα της αναπηρίας.
Αυτό είναι το κυριαρχικό σου σχέδιο μέσα στη δική μας συντριβή, και είναι απόλυτα αγαθό! Αμήν.