Ματθαίος 6:34 Θρήνοι 3:22-23

Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας.

Του Κυρίου η ευσπλαχνία δεν εξαντλήθηκε, ούτε και τέλειωσε το έλεός του. Την κάθε αυγή ανανεώνονται κι είν' η πιστότητά του απέραντη.

Μερικές φορές δίνω έμφαση σε ένα κήρυγμα συνοδεύοντάς το στη συνέχεια με ένα άρθρο στη STAR. [ Η STAR είναι μια εβδομαδιαία περιοδική έκδοση της Βαπτιστικής Εκκλησίας Βηθλεέμ.] Σήμερα θέλω να δώσω έμφαση σε ένα άρθρο στη STAR συνοδεύοντάς το με ένα κήρυγμα. Το άρθρο στη STAR την περασμένη εβδομάδα είχε τίτλο, “ Το Έλεος του Σήμερα για τις Δυσκολίες του Σήμερα. Το Έλεος του Αύριο για τις Δυσκολίες του Αύριο.” Σ'αυτό υπήρχαν ορισμένα βασικά σημεία.

Το Έλεος του Σήμερα είναι για τα Βάρη του Σήμερα

Ένα από αυτά τα σημεία ήταν το εξής: κάθε μέρα ο Θεός ορίζει ένα μέτρο απόλαυσης και πόνου-όπως λέει ένας παλιός Σουηδικός ύμνος:

Εκείνος που η καρδιά του είν' ό,τι υπάρχει πιο αγαθό Δίνει την κάθε μέρα ό,τι κρίνει πιο καλό- Μερίδες πόνου και χαράς μ'αγάπη μοιρασμένες Ειρήνη και ανάπαυση με μόχθο ζυμωμένες.

Αγαθός πάνω από κάθε μέτρο, ο Κύριος δίνει πόνο και απόλαυση κάθε μέρα όπως κρίνει ότι είναι καλύτερο. Δεν συμφωνούμε πάντα ενθουσιωδώς με ό,τι ο Θεός θεωρεί καλύτερο για μας. Είναι δύσκολο να αισθανθούμε ότι είναι αγαθός πάνω από κάθε μέτρο όταν μας δίνει πόνο. Γενικά, το να προκαλείς πόνο δεν ισοδυναμεί με το να δείχνεις αγαθότητα. Ιδιαίτερα αν τα μέτρα και τα σταθμά του Θεού για μια μέρα είναι πολύ περισσότερα από μια άλλη μέρα. Όμως είναι αλήθεια όπως θα δούμε πιο αναλυτικά σε λίγο. Ο Θεός δίνει κάθε μέρα με σοφία και αγάπη ένα μέτρο πόνου και απόλαυσης.

Αυτό ήταν το πρώτο βασικό σημείο του άρθρου στη STAR.

Το δεύτερο ήταν ότι το έλεος του Θεού ανανεώνεται για όσο πόνο επιτρέπει κάθε μέρα. Το έλεός του σήμερα δεν αποσκοπεί στο να σηκώσει τα βάρη του αύριο. Θα υπάρχουν άλλες ευλογίες αύριο γι'αυτό. Το έλεος του Θεού σήμερα αφορά τα βάρη του σήμερα.

Όμως Αύριο; Τι θα γίνει Αύριο;

Τι θα γίνει με τα παιδιά μας; Θα πιστέψουν; Ή θα εγκαταλείψουν το δρόμο του Θεού;

Τι θα γίνει με την υγεία μας; Μήπως χάσουμε την όραση ή την ακοή μας ή τη μνήμη μας; Ποιος θα μας φροντίζει; Μήπως περάσουμε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής μας αφού όλοι οι φίλοι και η οικογένειά μας έχουν πεθάνει, εγκαταλειμένοι, καρφωμένοι πάνω σε μια αναπηρική καρέκλα σε κάποιο επαρχιακό γηροκομείο;

Τι θα γίνει με το γάμο μας; Θα εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλο; Άραγε θα γελάμε και θα παίζουμε και θα προσευχόμαστε και θα συζητούμε ειρηνικά; Θα είμαστε εκεί για τα παιδιά μας; Θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο; Θα ζούμε με λύπη και ένταση, ανικανοποίητοι για άλλα 30 ή 40 χρόνια; Πώς θα είναι αύριο και αύριο και αύριο; Τι θα γίνει με την εκκλησία μας; Τι θα γίνει αύριο; Ή την Τετάρτη; Ή την επόμενη Κυριακή; Ή ένα χρόνο μετά; Ή δέκα χρόνια μετά; Θα υπάρχει 2030 το 2030; Θα είμαστε μαζί; Θα συνεχίσουμε να κερδίζουμε τους πλανημένους, και να υποστηρίζουμε τη δικαιοσύνη, και να ελευθερώνουμε τους καταπιεσμένους και να στέλνουμε περισσότερους και περισσότερους ιεραποστόλους σε απομονωμένους λαούς και να απολαμβάνουμε τη φροντίδα 17 πρεσβυτέρων της ενορίας μας και να λατρεύουμε τον Θεό συνεπαρμένοι από τη δόξα και τη χάρη του;

Τι θα γίνει αύριο; Θα έχουμε τη δύναμη να ζήσουμε το αύριο όταν έρθει; Και να το ζήσουμε καλά, με σοφία και μάλιστα με χαρά, όποιο κι αν είναι το μέτρο του πόνου και της απόλαυσης που θα μας δώσει ο Θεός;

Νέο Έλεος για το Αύριο θα δοθεί Αύριο

Το μήνυμα του άρθρου στη STAR ήταν ότι η δύναμη για να ζήσεις αύριο θα σου δοθεί αύριο. Και πράγματι θα σου δοθεί. Δουλειά μας σήμερα δεν είναι να έχουμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για τα βάρη του αύριο. Δουλειά μας σήμερα είναι να ζούμε με το έλεος που μας δίνεται σήμερα και να πιστεύουμε ότι θα υπάρχει καινούριο έλεος για το αύριο. Το έλεος του σήμερα δεν περιλαμβάνει δύναμη για το αύριο. Περιλαμβάνει όμως την πίστη ότι το έλεος του αύριο, που δεν μπορούμε να το δούμε ακόμα, θα επαρκεί για την αυριανή μέρα.

Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο σημαντικό πιστεύω ότι είναι αυτό για τη Χριστιανική ζωή-για τα παιδιά, για τους έφηβους, για τους φοιτητές, για τους νέους στο εργασιακό τους περιβάλλον, για τους ανθρώπους της μέσης ηλικίας που αντιμετωπίζουν μείζονες αλλαγές στη ζωή τους, για τους ηλικιωμένους με την τρομερή αβεβαιότητα που ανοίγεται μπροστά τους, για όσους είναι μόνοι και για όσους είναι παντρεμένοι. Και είναι σημαντικό εξαιτίας της έντονης, φυσικής τάσης της καρδιάς μας να αισθανόμαστε επαρκείς σήμερα για τις προκλήσεις του αύριο. Δε μας αρέσει όταν ο μετρητής δείξει “άδειο” στο τέλος της ημέρας και πρέπει να κοιμηθούμε-αν μπορούμε- χωρίς να αισθανόμαστε δυνατοί για τα προβλήματα του αύριο.

Το Μυστικό του Χριστιανού στην Αντιμετώπιση των Προβλημάτων

Υπάρχει ένα μυστικό της Χριστιανικής ζωής εδώ, που θα ήθελα να κατανοήσετε. Αν αυτό δε συμβεί-αν δηλαδή συνεχίσετε απελπισμένα να χρειάζεστε σήμερα μια αίσθηση δύναμης για το αύριο, τότε μου φαίνεται πως δύο τινά μπορούν να συμβούν: ή θα καταρρεύσετε κάτω από την πίεση της υπερβολικής αγωνίας ή θα βρείτε κάποια ανθρώπινη στρατηγική για να αναπτύξετε μια τεράστια εγωκεντρική δύναμη πείθοντας έτσι τον εαυτό σας ότι πράγματι μπορείτε με επάρκεια να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες του αύριο.

Ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι ο δρόμος του Θεού. Ο δρόμος του Θεού συγκεφαλαιώνεται σε δυο περικοπές της Γραφής. Η μία είναι στο Ματθαίο 6:34, “Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας.” ( Το άλλο χωρίο είναι στους Θρήνους 3:22-23. Δες πιο κάτω.)

Ματθαίος 6:34

Θα ήθελα να σας πω τι δεν σημαίνει αυτό το κείμενο. Δεν σημαίνει: Μην προετοιμάζεσαι καθόλου για τις ανάγκες του αύριο. Αν είσαι αγρότης, στη σκέψη ότι αύριο οι αποθήκες μπορεί να είναι άδειες θα πρέπει να σπείρεις το χωράφι σου με καλαμπόκι μήνες προτού το χρειαστείς. Σχεδόν όλα όσα αξίζει να κάνουμε απαιτούν εκ των προτέρων σκέψη, οργάνωση και προετοιμασία. Ο Ιησούς είπε, “ Ποιος από σας που θέλει να χτίσει έναν πύργο δε θα καθίσει πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, για να δει αν του φτάνουν τα χρήματα να τον τελειώσει;” (Λουκάς 14:28). Το μήνυμα του Ματθαίος 6:34 δεν είναι να μην προετοιμάζεστε μέσα σε λογικά πλαίσια, αλλά να μην φέρνετε τα προβλήματα και την αβεβαιότητα αυτής της προετοιμασίας του αύριο στο σήμερα. “Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας.”

Τι σημαίνει “φτάνουν”;

Τι εννοεί ο Ιησούς με τη λέξη “φτάνουν”; Ή όπως η παλιά εγκεκριμένη έκδοση αναφέρει, “ Αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.” Τι σημαίνει “αρκετόν”;

Ο Ιησούς εννοεί ότι ο απόλυτα κυρίαρχος ουράνιος Πατέρας σας, ο οποίος είναι απ'ό,τι υπάρχει πιο αγαθός, δίνει την κάθε μέρα ό,τι κρίνει πιο καλό, μερίδες πόνου και χαράς μ'αγάπη μοιρασμένες. Τα προβλήματα της κάθε μέρας “φτάνουν”-είναι “αρκετά”-γιατί ο Θεός καθορίζει τα όριά τους. Ο Θεός αποφασίζει τι φτάνει και τι είναι αρκετό (πρβ. Α' Κορινθίους 10:13).

Μπορεί να γνωρίζεις κάποιες από τις πιέσεις που θα έρθουν αύριο. Και ίσως είναι εν μέρει υποχρέωσή σου να προετοιμαστείς γι'αυτές. Η προετοιμασία αυτή είναι ένα κομμάτι από τις δυσκολίες του σήμερα που είναι “αρκετές.” Όμως το τι αποτέλεσμα θα έχουν οι προετοιμασίες αυτές αύριο και το αν αισθάνεσαι σήμερα αρκετά δυνατός για να αναλάβεις το κομμάτι που σου αναλογεί αύριο-αυτό είναι κάτι που ο Θεός δεν θέλει να το φορτώνεσαι σήμερα. Αυτά είναι βάρη του αύριο. Ο Θεός δεν δίνει το έλεός του σήμερα για να σηκώνεις τα βάρη του αύριο.

Εφαρμογή της Αλήθειας αυτής στη Δική μας Περίπτωση

Για παράδειγμα εμείς που ανήκουμε στο προσωπικό (της εκκλησίας) οργανώνουμε και σχεδιάζουμε τις ώρες της λατρείας για ένα χρονικό διάστημα. Μοιάζουμε με τον αγρότη: ξέρουμε πως αν θέλουμε να έχουμε καρπούς καθώς όλοι μαζί λατρεύουμε το Θεό την Κυριακή, θα πρέπει να έχουμε οργώσει και σπείρει και ποτίσει νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα. Αυτό είναι σωστό. Ο Ιησούς θέλει να το κάνουμε.

Όμως τι συμβαίνει με τις ερωτήσεις που αρχίζουν να εμφανίζονται μέσα από ένα σαρκικό τρόπο σκέψης: Πώς θα είναι την Κυριακή; Θα έχει κόσμο; Θα μας συναντήσει ο Θεός; Θα είναι η ώρα αληθινή και ουσιαστική και ειλικρινής, θα αλλάξει ζωές, θα κερδίσει ψυχές και θα εξυψώσει το Χριστό; Μήπως οι άνθρωποι απογοητευτούν; Με τις ερωτήσεις αυτές μπορεί να περάσουμε το όριο που χωρίζει την προετοιμασία που γίνεται με πίστη από την ανησυχία που πηγάζει από απιστία. Περνάμε τη διαχωριστική γραμμή από το να ασχολούμαστε με τα αρκετά βάρη του σήμερα (προετοιμασία) και αρχίζουμε να δανειζόμαστε τις δυσκολίες του αύριο (πώς θα το διαχειριστούμε;). Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο πνευματικά επειδή ο Θεός δίνει το έλεός του σήμερα για τα βάρη του σήμερα και όχι του αύριο.

Υπάρχει κι άλλος ένας κίνδυνος. Όχι μόνο να αρχίσουμε να ανησυχούμε για το αποτέλεσμα της προετοιμασίας μας, αλλά και για το αν θα έχουμε τα μέσα να αντεπεξέλθουμε σε όλες τις επόμενες προετοιμασίες. Τι θα γίνει την Κυριακή των Βαϊων και τη Μεγάλη Πέμπτη και το Πάσχα και μετά τον Απρίλιο και το Μάιο και τον Ιούνιο και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο; Θα έχουμε τα πνευματικά αποθέματα που χρειαζόμαστε; Και εδώ μπορεί να ξεπεράσουμε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο σχεδιασμό που προέρχεται από πίστη και στην αγωνία που προέρχεται από απιστία. Η δύναμη που χρειαζόμαστε για να οργανώσουμε την ώρα της λατρείας στις 10 Ιουλίου θα μας δοθεί στις 5 και στις 6 Ιουλίου. Και πιθανώς όχι νωρίτερα.

Θρήνοι 3:22-23

Τώρα, πώς έχω αυτή τη βεβαιότητα με βάση τη Γραφή πως ο Θεός δίνει κάθε μέρα όχι μόνο τα προβλήματα που είναι αρκετά γι'αυτήν, αλλά και το έλεός του που είναι προσαρμοσμένο έτσι ώστε να σηκώνει τα προβλήματα αυτής της μέρας;

Τη βεβαιότητα αυτή την αντλώ (ανάμεσα σε άλλα χωρία) και από τους Θρήνους 3:22-23, “Του Κυρίου η ευσπλαχνία δεν εξαντλήθηκε, ούτε και τέλειωσε το έλεός Του. Την κάθε αυγή ανανεώνονται κι είν' η πιστότητά Του απέραντη.”

“Την Κάθε Αυγή Ανανεώνονται”

Αυτή η φράση “την κάθε αυγή ανανεώνονται” είναι που μου δίνει απόλυτη βεβαιότητα ότι του Θεού το έλεος κάθε μέρα-η καλοσύνη του κάθε μέρα-δίνεται ειδικά γι'αυτή τη μέρα. Ας το σκεφτούμε μαζί. Ας προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε. “Το έλεός Του... ανανεώνεται την κάθε αυγή.”

Γιατί ανανεώνεται κάθε αυγή; Γιατί ο Θεός το κάνει μ'αυτόν τον τρόπο; Ο λόγος δεν είναι πως το έλεος του χτες ήταν ελαττωματικό ή ανίσχυρο. Ο λόγος είναι ότι το έλεος εκείνο ήταν για τη χτεσινή μέρα. Το έλεος του χτες ήταν για τα βάρη του χτες. Το έλεος του σήμερα είναι για τα βάρη του σήμερα. Ανανεώνεται κάθε πρωί. Είναι σαν το μάννα στην έρημο: δεν μπορείς να το φυλάξεις για την επόμενη μέρα. Σου δίνει όσο χρειάζεσαι για κάθε μέρα. Ζεις με τον Θεό μέρα τη μέρα, ή δεν ζεις με τον Θεό.

Ο Σουηδικός ύμνος το λέει πάλι σωστά. Στη δεύτερη στροφή διαβάζουμε,

Κάθε μέρα ο ίδιος ο Κύριος είναι δίπλα μου,

Με έλεος ειδικά για την κάθε ώρα.

Έλεος ειδικά για την κάθε ώρα. Το έλεος που σε βοηθάει να ζήσεις αυτή την ώρα δίνεται αυτή την ώρα.

Χρειαζόμαστε Απεγνωσμένα Αυτή την Αλήθεια

Αυτή η αλήθεια θα διαφυλάξει τη ζωή σου ξανά και ξανά, αν την κατανοήσεις και τη ζήσεις στην πράξη. Γιατί πόσες φορές στη ζωή δεν φτάνουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας και λέμε: δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου πια. Είμαι εξαντλημένος. Μια σταγόνα ακόμα και θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Και απελπιζόμαστε στη σκέψη ότι το αύριο απλά θα κυλίσει με τις ίδιες απογοητευτικές συνθήκες του σήμερα.

Και τότε ειναι που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα αυτή την αλήθεια: Ο Θεός δεν περιμένει από μας να κουβαλήσουμε ούτε ένα βάρος παραπάνω με τις δυνάμεις που μας δίνει τώρα. Όταν το επόμενο φορτίο προστεθεί, τότε το έλεός του θα ανανεωθεί.

Άρα, δεν πρέπει να επιβαρύνουμε τη δυσκολία του σήμερα με το να ανησυχούμε για το αύριο. Δεν πρέπει να αμφισβητούμε το Θεό και να λέμε, “Δεν έχω άλλη δύναμη κι έτσι αύριο δεν θα τα καταφέρω.” Αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν θα χρειαστεί να ζήσεις αύριο με τη δύναμη του σήμερα. Σήμερα δεν χρειάζεσαι τη δύναμη του αύριο, αλλά την πίστη του σήμερα ότι το έλεος του Θεού αύριο θα είναι καινούριο και επαρκές.

Ένας Αγώνας Πίστης

Και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να πιστεύουμε ότι θα μας δοθεί δύναμη για το αύριο και στο να πειραματιζόμαστε στην πράξη τη δύναμη αυτή. Η Πίστη στηρίζεται πάνω στην υπόσχεση του Θεού και περιμένει και ελπίζει μέσα στην αδυναμία με ειρήνη. Και, φυσικά, αυτή η προσμονή και η ελπίδα προέρχονται από το έλεος του Θεού σήμερα. Η ικανότητα να εμπιστευόμαστε ότι το έλεος του Θεού αύριο θα είναι αρκετό, οφείλεται και αυτή στο έλεος που ο Θεός μας δίνει σήμερα. Και εμπιστευόμαστε σ'αυτήν την υπόσχεση του Θεού γιατί τη διαβάζουμε στους Θρήνους 3:23 (πρβ. Φιλιππησίους 4:19, Β' Κορινθίους 9:8-11).

Όμως παρ'ότι η πίστη μπορεί να μας δώσει σήμερα ειρήνη, δεν έχουμε ακόμα ούτε το έλεος του Θεού για το αύριο ούτε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για την επόμενη μέρα. Υπάρχει διαφορά. Πρόκειται για έναν αγώνα. Θέλουμε να αισθανθούμε επαρκείς σήμερα για όσα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αύριο. Όμως ο Θεός λέει, Εμπιστέψου με. Θα σου δώσω ό,τι χρειάζεσαι όταν το χρειάζεσαι.

Η Ιστορία του John Vinson

Το 1931 ένας ιεραπόστολος με το όνομα John Vinson εργαζόταν στη Βόρεια Κίνα. Μια συμμορία ληστών επιτέθηκε στο χωριό του λεηλατώντας, καίγοντας και σκοτώνοντας. Πήραν αιχμάλωτους 150 Κινέζους και τον ίδιο το Vinson. Όταν τα κυβερνητικά στρατεύματα τους καταδίωξαν, οι ληστές πρόσφεραν στο Vinson την ελευθερία του υπό τον όρο να ζητήσει με επιστολή του προς τον επικεφαλής αξιωματικό των κυβερνητικών στρατευμάτων να αποσυρθούν.

Ο Vinson είπε, “Θα αφήσετε τους Κινέζους αιχμάλωτους ελεύθερους;”

“ Όχι βέβαια,” ήταν η απάντηση.

“Τότε αρνούμαι να φύγω,” είπε εκείνος.

Εκείνο το βράδυ οι ληστές προσπάθησαν να ξεφύγουν, παίρνοντας μαζί τους και τον Vinson. Πολλοί σκοτώθηκαν και πολλοί αιχμάλωτοι δραπέτευσαν. Ο Vinson δεν μπορούσε να τρέξει εξαιτίας μιας πρόσφατης εγχείρησης. Μια μικρή Κινέζα αργότερα περιέγραψε πως ένας ληστής στρέφοντας το όπλο στο κεφάλι του Vinson είπε, “Θα σε σκοτώσω. Δε φοβάσαι;”

Πώς θα αισθανόσουν στη θέση αυτή; Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου στη θέση του Vinson; Αν ναι, αισθάνεσαι μέσα σου τη δύναμη να απαντήσεις με απόλυτη ηρεμία και να πεθάνεις με ειρήνη; Αυτό που θέλω να πω είναι τούτο: δεν χρειάζεται να αισθανθείς έτσι τώρα. Ο Θεός δεν θέλει από σένα τώρα καθώς κάθεσαι εκεί να έχεις τη δύναμη να πεθάνεις με έναν τέτοιο θάνατο. Αυτό δεν είναι πρόβλημα του σήμερα για σένα. Μπορεί να είναι πρόβλημα του αύριο.Αυτό που ζητάει από σένα ο Θεός τώρα δεν είναι να έχεις τη δύναμη να κάνεις ό,τι έκανε ο Vinson, αλλά να εμπιστεύεσαι στον Θεό ότι όταν έρθει η δική σου στιγμή, αυτός θα σου δώσει ό,τι χρειάζεσαι.

Ο Vinson σήκωσε τα μάτια του και είπε, “Όχι, δε φοβάμαι. Αν με σκοτώσεις, θα πάω κατευθείαν στο Θεό.” Κι έτσι έγινε. (Η ιστορία αυτή βρίσκεται στο The Elizabeth Elliot Newsletter, Μάρτιος/Απρίλιος 1994.)

Το έλεος του σήμερα για τα βάρη του σήμερα. Το έλεος του αύριο για τα βάρη του αύριο. “Κι όσο θα ζεις, να διαρκεί το σφρίγος σου” (Δευτερονόμιο 33:25). Μην αγωνιάς για το αύριο. Τα προβλήματα και οι ευλογίες δίνονται μέρα τη μέρα.