Επισκέπτεται ο Θεός τις αμαρτίες των πατέρων στα παιδιά της τρίτης και τέταρτης Γενιάς; Μερικά κείμενα λένε πως όντως ναι, και άλλα πως όχι. Η δουλειά μας είναι να ανακαλύψουμε με ποια έννοια ο Θεός κάνει κάτι τέτοιο, και με ποια όχι.

Από τη μία πλευρά φαίνεται πως ναι:

«Η τιμωρία για τις ανομίες των πατέρων πέφτει στα παιδιά τους και στων παιδιών τους τα παιδιά, ως την τρίτη και τέταρτη γενιά.» (έξοδος 34:6-7 = Δευτερονόμιον 5:8-10)

«Θα χαθούν εξαιτίας της αμαρτίας τους στις χώρες των εχθρών σας κι όχι μόνο για τις δικές τους αμαρτίες αλλά και για τις αμαρτίες των προγόνων τους. « (Λευιτικόν 26:39)

Από την άλλη πλευρά λέει πως όχι:

«Δεν πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο οι γονείς για τις αμαρτίες των παιδιών τους, ούτε τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονιών τους.» (Δευτερονόμιον 24:16)

«{ Αμασίας} Δε θανάτωσε όμως και τα παιδιά τους, εφαρμόζοντας αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο του νόμου του Μωυσή, όπου ο Κύριος διέταξε: «Δεν πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο οι γονείς για τις αμαρτίες των παιδιών τους, ούτε τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονιών τους. Ο καθένας θα τιμωρείται με θάνατο μόνο για τη δική του αμαρτία.» (Β’ Βασιλέων 14:6)

«Ο γιος δεν θα υποφέρει εξαιτίας της ανομίας του πατέρα του ούτε ο πατέρας θα υποφέρει εξαιτίας της ανομίας του παιδιού του.» (Ιεζεκιήλ 18:20 Ιερεμίας 31:30)

Πως συσχετίζονται αυτές οι περικοπές; Αυτό είναι σημαντικό χάρη του χαρακτήρα του Θεού, την κατανόηση της Βίβλου, και πως θα συμβουλεύαμε αυτούς των οποίων οι γονείς ήταν κακοί, η απλά κοινοί αμαρτωλοί.

Εδώ είναι δύο συμπεράσματα που με βοηθούν να βάλω τα δύο αυτά μαζί.

1. Οι αμαρτίες των πατέρων τιμωρούνται στα παιδιά δια μέσω των αμαρτιών των ίδιων των παιδιών.

«Για την αμαρτία των πατέρων που μου αντιστέκονται, τιμωρώ τα παιδιά, ακόμη κι ως την Τρίτη και τέταρτη γενιά. Δείχνω όμως την αγάπη μου σε χιλιάδες γενιές αυτών που με αγαπούν και τηρούν τις εντολές μου.’ (Έξοδος 20:5. Αριθμοί 14:18)

Οι επόμενες γενιές που θα έχουν την εμπειρία της τιμωρίας για τις αμαρτίες των πατέρων τους θα είναι αυτοί που μισούν τον Θεό. Δεν μας εξηγείται πως οι αμαρτίες των πατέρων γίνονται οι αμαρτίες των παιδιών. Αλλά αυτό που μας εξηγείται είναι ότι όταν οι αμαρτίες των πατέρων επισκέπτονται τα παιδιά είναι επειδή τα ίδια τα  παιδιά είναι πράγματι αμαρτωλά. Αυτή είναι η μορφή με την οποία επισκέπτονται οι αμαρτίες των πατέρων. Άρα, το άτομο που τιμωρείται πράγματι άξιζε όλη την κρίση.

2. Λόγω της χάρης του Θεού, που εξασφαλίζεται μέσω του Χριστού, τα παιδιά μπορούν να ομολογήσουν τις δικές τους αμαρτίες και τις αμαρτίες των πατέρων τους, να συγχωρεθούν και να γίνουν αποδεκτοί από τον Θεό.

«Όταν όμως οι απόγονοί τους θ’ αναγνωρίσουν την αμαρτία τη δική τους και των προγόνων τους . . . και η σκληρή τους καρδιά θα έχει ταπεινωθεί, τότε θα θυμηθώ τη διαθήκη μου με τον Ιακώβ.» (Λευιτικό 26:40-42)

Τα πολύτιμα λόγια της Εξόδου 34:6-7 δεν ακυρώνονται από την γενεαλογική μετανάστευση της αμαρτίας.

Ο Κύριος, ο Κύριος, Θεός οικτίρμονος  και σπλαχνικός, αργός στην οργή , και απεριόριστος σε σταθερή αγάπη και πίστη, κρατώντας ακλόνητη την  αγάπη για χιλιάδες, συγχωρώντας την διαφθορά, ανόμημα και αμαρτία.